Jeugdsentiment

Als kind was ik nou niet bepaald dol op musea. Laten we eerlijk zijn, het was in die tijd niet zo gebruikelijk om een museum ook aantrekkelijk te maken voor kinderen. Een uitzondering was het museum van speelklok tot pierement. Hier ging ik graag heen en daar vermaakte ik me prima!
Gisteren waren we toevallig in Utrecht. Tegenwoordig heet het Museum Speelklok. We namen de kinderen mee en het was nog steeds heel leuk. Het geduld van de kinderen was naar mijn smaak nog te snel op, maar we komen zeker terug!

Halloween

Van de zomer zijn we verhuisd naar een kinderrijke buurt. Zo kinderrijk dat enkele ouders het initiatief hebben genomen om Halloween te organiseren. In groepjes mochten kinderen bepaalde adressen af voor soms een spelletje en in ieder geval een traktatie. Eén van de adressen was het verpleeg/verzorghuis op de hoek, waar één van de opa's fantastisch bleek te kunnen voorlezen.
Het was een mooi griezelfeestje voor de kinderen. Ik word echt blij van dit soort initiatieven in een buurt in opkomst!

Mijn heksje in de schmink.

 

De Japanse tuin

Maar 8 weken per jaar is de Japanse tuin open. In het voorjaar zijn we voor het eerst geweest en nu wilden we de tuin ook in het najaar zien. Afgelopen zondag was de laatste dag dat de tuin open was en het was prachtig weer. Heel Clingendael was mooi in herfstkleuren en de Japanse tuin was het mooist. Nog meer herfstplaatjes dus.

De laatste middag was de tuin natuurlijk wel erg druk en de kinderen hebben zich keurig ingehouden. Buiten de Japanse tuin konden we gelukkig wel volop spelen met de bladeren en ons uitleven.

Herfst, wat heb je te koop?

Afgelopen weekend gingen we naar het bos.

M'n zoon had van de kinderopvang een tas gekregen om herfstschatten in te verzamelen en m'n dochter zocht mee.

Bladeren, eikels, beukennoten: aan het eind van de wandeling hadden we een goed gevulde tas.

 En met inspiratie via Pinterest maakten we een vos van de gevonden bladeren.

Appeltaart zoals thuis

Vroeger werd bij ons thuis zeker niet elke dag iets culinairs hoogstaands op tafel geserveerd. Sterker nog, met vier kinderen die slechts 4,5 jaar schelen van elkaar, was het klaarmaken van een avondmaaltijd vaak een grote uitdaging. Wel hadden we een paar succesnummers. Mijn vader kon in de weekends echt goede stevige soepen maken, zoals uiensoep en erwtensoep. En voor mij was het altijd een feest als mijn moeder een appeltaart bakte. Natuurlijk mocht ik dan helpen en dan zorgde ik ervoor dat het deeg op onverklaarbare wijze verdween (in mijn maag).


Toen wij zes jaar geleden trouwden, heeft mijn zusje het initiatief genomen om de gasten te vragen om een recept. Die heeft ze gebundeld in een kookboek en aan ons cadeau gegeven. Het recept van mijn moeder was de appeltaart.

Na onze appelplukexpeditie van vorige week, hebben we afgelopen week al appelmoes en appelcrumble gegeten. De laatste appels hebben we bewaard voor de appeltaart van m'n moeder. Samen met mijn dochter haalde ik net de taart uit de oven. En het ziet er overheerlijk uit.

Straks komt m'n zusje op bezoek om ons nieuwe huis te bekijken. Nu maar zien of we zo lang van de taart kunnen afblijven...

Laat de donkere dagen maar komen

Mijn cursus is klaar. Het was heel leuk om te leren hoe je bewuster met licht in je huis kan omgaan. Niet alleen met natuurlijk licht, maar ook met andere lichtbronnen. Voor het eerst vind ik het niet meer zo erg dat de donkere dagen eraan komen. Ik heb genoeg inspiratie voor de herfst en de winter. Nog een paar foto's die ik tijdens mijn cursus gemaakt heb.

 

Appels en peren

Dit weekend hebben we appels en peren geplukt bij Landgoed De Olmenhorst. Het was heel leuk en leerzaam.

 

En daarnaast was er nog van alles te doen voor de kinderen: de speeltuin, het luchtkussen en de minizweefmolen vielen zeer in de smaak.

Opmaat naar stillevens?

In mijn vorige bericht schreef ik over de cursus die ik momenteel aan het volgen ben. De bedoeling is dat je tijdens de cursus veel oefent. Het liefst fotografeer ik mensen, maar ik merk dat het geduld van mijn modellen in huis wat op begint te raken.
(Alhoewel, mijn oudste werd laatst om half zes 's ochtends wakker en vroeg me of ik een foto wilde maken. Volgens mij een geraffineerde truc om niet meer te hoeven slapen. Ik kwam even in de verleiding, maar heb haar toch weer terug in bed gestopt...)

Dus nu gebruik ik ook dingen om bepaalde lichtsituaties mee te oefenen. En ik moet eerlijk zeggen: ik begin er lol in te krijgen!

Beheers het natuurlijke licht in je huis

Eind augustus ben ik begonnen met een nieuwe online cursus van Clickin Moms: Mastering Natural Light Indoors. Goede timing: nu we net verhuisd zijn, is dit een perfect excuus om het licht in ons nieuwe huis te ontdekken. De eerste weken zijn we vooral bezig geweest met het oefenen van verschillende manieren waarop het licht valt op degene of datgene dat je fotografeert. En hoe je op die manier een bepaalde sfeer kan neerzetten. In deze post een paar plaatjes die ik tot nu toe heb gemaakt. Ik ben benieuwd wat ik de komende weken ga leren!

Terug van weggeweest

Na een lange stilte ben ik er weer. En wat is er veel gebeurd afgelopen zomer.
Het grootste nieuws is wel dat we verhuisd zijn. Van een appartement naar een huis, maar nog steeds in het centrum van Den Haag. We genieten er met volle teugen van!
Onlangs ben ik weer begonnen met een nieuwe fotocursus, waarover in een andere post meer.
Maar gelukkig zijn we ook nog met vakantie geweest naar Umbrië (Italië). Ik wilde mijn eerste post na de lange stilte daarom vooral vullen met vakantiefoto's en tips. Nog even nagenieten, terwijl de regen hier tegen de ramen slaat.

Het Trasimeense meer

Spelen bij het centrum voor wetenschap en techniek in Perugia

Gubbio

 Wine Resort bij Todi

 Wijnhuis in Toscane in de buurt van Cortona en Montepulciano

De stad als speelplaats

We wonen in de binnenstad van Den Haag. Sinds we kleine kinderen hebben, zien we onze stad met andere ogen. We kennen inmiddels alle speelplaatsen en kinderboerderijen in de omgeving en het verraste ons hoeveel er nog is. En we lopen graag de stad in met z'n allen.
Op maandag is mijn vaste vrije dag. Toen ik een half jaar geleden de cursus 'fotograferen met hart en visie' volgde, kreeg ik het idee om met de kinderen naar de Passage te gaan op een maandagochtend om hen daar in het mooie licht op de foto te zetten.

Ik was heel blij met deze foto. M'n zoon loopt precies in het licht met z'n lievelingsknuffel. Het enige is dat hij niet helemaal scherp is. Ik wilde daarom nog eens opnieuw een fotosessie in de Passage met ze doen op maandagochtend, maar in de winter komt de zon niet zo hoog en valt er nauwelijks zonlicht naar binnen.

Vorige week was de opdracht voor het P52-project straatfotografie. Een prima gelegenheid om m'n voornemen uit te voeren. Zoonlief heeft voor z'n verjaardag een loopfietsje gekregen en zo gingen wij met z'n drieën opnieuw op foto-expeditie.

Wat ik zo leuk vind aan het door de stad lopen met de kinderen, is dat ze zo totaal hun eigen referentiekader hebben. Staat er ergens een Nijntje in de etalage dan roepen ze dat ook heel hard en moet ik echt zoeken om te zien waar die dan staat. Ze maken gemakkelijk contact met andere mensen en krijgen vaak een glimlach terug. Zo maken ze de stad zich eigen en wordt de stad ook weer wat vrolijker.

De eeuwige stad

Vorig weekend waren we in Rome. En het mooie weer was daar ook eindelijk aangekomen. We hebben mooie musea bezocht, veel gewandeld en heerlijk gegeten.

 
Het was me deze keer gelukt om de lange rij voor het Vaticaan Museum te ontwijken door online kaartjes te bestellen. Verschillende mensen hadden me verteld hoe groot het is, maar toch was ik overweldigd. Met name de Sixtijnse kapel is schitterend. Helaas mag je die niet fotograferen. En ik vraag me af of het me gelukt zou zijn om die goed op de foto's te krijgen. Wel een paar andere mooie plaatjes vanuit het Vaticaan museum.

Een heel ander soort museum dat we bezocht hebben, is het Maxxi museum. XXI in de naam staat voor de 21ste eeuw. Ook dit gebouw is indrukwekkend, maar dan helemaal van nu. Het plein voor het museum heeft een soort buurtfunctie, omdat het vlak is en alle kinderen hier veilig kunnen steppen, skaten en fietsen. Daardoor leeft het beton helemaal op. Van binnen zie je steeds weer andere mooie plaatjes.

Tot slot nog een paar avondfoto's van de Sint Pieter, waarbij ik de ISO waarde zodanig heb opgekrikt, dat ik de foto's zo uit de hand kon nemen. Ik ben niet ontevreden met het resultaat. De laatste heb ik ingeleverd voor de opdracht "Alternative Light", week 9 van het P52 project.