De allereerste opdracht van het
project 52 is het maken van een zelfportret. De bedoeling is dat iedereen zichzelf voor de camera neerzet, in plaats van achter de camera, zodat we elkaar ook kunnen zien. Het blijkt voor veel fotografen een uitdaging te zijn om zichzelf voor de camera te zetten. Ik heb er een beetje dubbele gevoelens bij. Als ik vroeger een foto van mezelf zag waar ik niet tevreden over was, kreeg ik altijd te horen: "Zo ben je nou eenmaal". Toen wilde ik het er niet mee eens zijn en nu ben ik het er ook echt niet mee eens. Een goede fotograaf weet wel degelijk iemand zo goed mogelijk op de foto te krijgen. En de kunst is nu ook nog eens om jezelf zo goed mogelijk op de foto te krijgen.
Ik vind onze slaapkamer een fijne plek om mooie portretfoto's te maken. De ruimte heeft witte muren en er staan alleen witte kasten. Als het beddengoed ook nog wit is, is de ruimte heel geschikt om mensen zo puur mogelijk op de foto te zetten. Ik had al een paar keer gefotografeerd in deze ruimte, maar liep tegen het probleem aan dat het licht maar van 1 kant komt. En toen bedacht ik ineens dat onze kledingkast een spiegeldeur heeft. Door die precies goed te draaien, zou dat weleens goed kunnen werken als reflector.
Ik had helaas weinig tijd. Na een aantal keer foto's te hebben gemaakt met de afstandsbediening, is dit het resultaat geworden. De foto is net niet helemaal scherp, maar de locatie blijft favoriet voor portretfoto's binnenshuis. Experiment geslaagd!
Geen opmerkingen :
Een reactie posten